مهندس سيـّد مؤمن منفرد

علی (اشکبوس) اسرارپوش در سال 1335 در بازار جمعه شاندرمن متولد شد. خودش می گوید: در اول ابتدایی مسجدی و اولین نوحه خوان مسجد شاندرمن بودم و در ماه محرم به تعزیه خوانی می پرداختم. در اوان کودکی مؤذن مسجد بودم و  تابستان که هیچ کس در بازار شاندرمن نبود و کسی جرئت عبور از کنار قبرستان و مسجد را نداشت، بدون توجه به این مسائل به مسجد رفته و اذان می گفتم و نماز می خواندم. جایگاه خوبی در دیدگاه مردم پیدا نموده بودم و به این ترتیب شخصیت من شکل گرفت.

     ایشان پس از تحصیل در شهر خود، شاندرمن، به استخدام ارتش درآمد و دست سرنوشت او را به شهرهای دوردست فرستاد. دوری از وطن و غربت، مسائل شغلی و گرفتاری های خاص آن موجب شد تا تراوشات فکری خود را با زبان شعر بیان نماید. اولین اشعار خود را در سال1351 به زبان تالشی و در سال 1353 به زبان فارسی سروده است. با مطبوعات نیز همکاری داشته و چند سال مفسر سیاسی روزنامه ي کیهان بوده است. علاوه بر شعر، در کارهای نمایشي، مقاله نویسی و... نیز فعالیت نموده و در موارد متعددی مقام نخست را در اين زمینه ها کسب کرده است. بین سال های 1368 تا 1372 در انجمن شعر و ادب خرم آباد، فعالیت چشمگیری داشته که حاصل تلاش ایشان و دوستانش موجبات پیشرفت فرهنگی و اجتماعی هر چه بيشتر استان لرستان را فراهم ساخت. در اواسط دهه ي هفتاد به موطن خود، شاندرمن، برگشت و از ارکان اصلی انجمن شعر و ادب ماسال و از افراد تأثیرگذار در تشکیل انجمن شعر و ادب شاندرمن گرديد. به علاو زمینه ساز و مجری دو همایش بزرگ «شب شاعران تالش» در شاندرمن شد.

     وي به زبان های تالشی، گیلکی، تاتی و فارسی شعر می سراید و طنز پرداز بسیار ماهری است که با زبان نیشدار و شوخ طبعی خود مشکلات جامعه را بیان می کند. یکی از نوارهای کاستی که در اوایل دهه ی 70  با عنوان «ستار و سرکار» از ایشان پخش شده بود، هنـوز وِرد زبان هاست و علاقمندان و هنردوستان منتظر انتشار آثار دیگری از ایشان هستند؛ آثاري  که عمدتاً آماده ي چاپ و نشرند. ناگفته نماند كه آقای اسرارپوش در زمینه ي موسیقی، به خصوص نواختن ساز سنتور، نیز متبحر است.1

درباره منظومه ي «ستار و سرکار»:

     استاد در این منظومه ي طنز، با زبانی شیرین و زیبا، زندگی تالشان را در بیش از 50 سال پیش در منطقه ي شاندرمن به تصویر کشیده است. چنان كه اشاره شد، این منظومه در اواسط دهه ي هفتاد به صورت کاست به بازار آمد. به نظر نگارنده نیاز است منظومه ي « ستار و سرکار» استاد اسرارپوش، منظومه ي «خندیله پِشت» زنده یاد استاد فرامرز مسرور ماسالی و منظومه ي «شالَه را» استاد علی عبدلی نیز به مانند منظومه ي «فَقره بَندَلی» استاد مسعود شهبازلی و منظومه ي «خس و خَسار» استاد ابراهیم خادمی ارده، از دید جامعه شناسی بررسی و تحلیل شود؛ چيزي که از عهده ي نگارنده خارج است. امید آن مي رود كه  مدرسان دانشگاهی چون دکتر حسین محمدپرست به این موضوع مهم بپردازند؛ چرا که امری ضروری و بسیار مهم است و به این مجموعه ها اعتبار علمی و هنری بیشتری می بخشد.

برخي از برجسته ترين ويژگي هاي منظومه:

     1ـ به تصویر کشیدن «سه موضوع» با زبان طنز و با مهارت بسیار بالا.

     2ـ استفاده از سه زبان تاتی، تالشی(تالشی شاندرمنی) و فارسی. در واقع حُسن کار استاد در این است که به زبان حال مردم شعر می سراید و کلمات را طوری در شعر به کار می برد که خواننده به راحتی می تواند آن دوران و آن موضوع را در ذهن خود تداعی و مجسم نماید و با آن رابطه ای قوی برقرار كند. و ... ادامه دارد ... . لطفا روي "ادامه مطلب" كليك كنيد.