فرزاد بختیاری مرکیه

 دهه ی پنجاه در جنبش فرهنگی تالش های ایران، بسیار حایز اهمیـّت است؛ چرا که در این دهه، پاره ای از آثار و محصولات فرهنگی - هنری تالش برای نخستین بار عرضه شدند. یکی از این آثار و محصولات، منظومه ی «خندیله پشت» است که در سال 1352 خورشیدی منتشر گردید. اهمیـّت منظومه ی خندیله پشت، قبل از هر چیز در این نکته نهفته است که این سروده ی ساده و صمیمی، توانسته همچون سنگ بنای ادبیـّات نوشتاری جدّی تالش ایران - به ویژه شعر تالشی - جا بیفتد.

      استاد فرامرز مسرور ماسالی در واقع با انتشار این منظومه ی کوتاه ست که در آغاز دهه ی پنجاه در جامعه ی تالش ظهور می کنند و در طی چهار دهه فعـّالیـّت فرهنگی - هنری مداوم، اکنون به جایگاهی رسیده اند که یکی از پایه ها و ارکان عمده ی جنبش فرهنگی تالش های این سوی مرز قلمداد می گردند.

      با وجود چهار دهه فعـّالیـّت استاد مسرور ماسالی در زمینه های گوناگون فرهنگی - هنری، زمینه هایی چون شعر، خوش نویسی، مقاله نویسی، کتاب نویسی، تئاتر، آموزش نگارش و ...، به نظر نگارنده، عمده ی فعـّالیـّت ایشان را باید در دو حوزه ی «شعر و شاعری» و «معلـّمی» پیگیر بود.

      الف) مسرور شاعر

      چنان که گذشت، شاعری استاد مسرور با منظومه ی خندیله پشت شروع شد و این منظومه و شاعرش توفیق آن را یافته اند که برای چهار دهه در ذهن اهالی تالش سبز و پرتأثیر باقی بمانند. جامعه ی تشنه ی تالش، در بدو تولـّد «خندیله پشت»، به طرزی باور نکردنی آن را در خود کشید و این منظومه ی روان نه تنها در ذهن اهالی فرهنگ و دانش آموختگان تالش، که حتـّی در ذهن عوام جامعه ی تالش نیز نیک نشست؛ به گونه ای که گاه دیده شده یک چوپان، کشاورز یا کارگری بی سواد، با شور و شوقی وصف ناپذیر بندهای خندیله پشت را زمزمه می کند بی آن که نام دقیق سراینده اش را بداند.

     جدای از منظومه ی خندیله پشت و تأثیر آن در جامعه ی تالش که الحق توانست شاعر جوان خود را در دهه ی پنجاه به جامعه ی تالش زبان و منطقه معرّفی کند و در یادها ماندگارش سازد، استاد مسرور در سراسر این چهار دهه ی فعـّالیـّت خود همواره برای نونهالان و تازه کاران عرصه ی شعر و شاعری منطقه در حکم راهنما و هدایت کننده ای بوده اند. و ... ادامه ی مطلب ...