غزلی از حسین مرادی کوره جانی - گویش شاندرمنی (تالشی جنوبی)
«بلند بالا غریبه»
بْلَـــــــند بالا غـــــــــریبَه، کــا دره آی؟
قشنــگه کاسَــه چِـــم، دریا درِه آی؟
رَمش کـــــرده خیــالی کام تˇ ویندَه
ای دومنَه سَــوزَه داریش، ها دره آی؟
چˇ شیــرنَه لَهجَه داری اَز تˇ را غَش
یَقیـــــنَه تالــشـــــــون پارگــا دره آی؟
چَـــــدَه پــــــرزَه شی نازیــــرَه بمِـــرم
تˇ گیـــــــریَه رَنگیـــنَه دنیـــا دره آی؟
هَـــــزارون ناجَــه دارِم اشــتˇ خــونِه
ویکَـــرم گــــردی اشـــتˇ پا دره، آی؟
چمن هیســــتَه دیَشتِه اشتˇ قربون
بْلـــــــند بالا غــــــــــریبه کـــا دره آی؟
و ... ادامه ي مطلب ...
+ نوشته شده در چهارشنبه پنجم مهر ۱۳۹۱ ساعت ۹:۹ ق.ظ توسط
|
«شعر تالشی»، پایگاهی ست برای شناخت و شناساندن شعـــــر شاعران تالش زبان؛ شعــری که علیرغم توانایی ها و ویـــژگی های منحصر به فــرد خود، بنا به دلایل ریز و درشت بسیار، هنوز بخت و اقبال آن را نیافته است تا در جایگاه بایسته و شایسته اش بنشیند و به مطالعه گرفته شود.