هَشي كرا

                                                            ويشو

                                                            دييرمازه

 

                                                            وَري

                                                            سلنده كو

                                                            آماله

 

                                                            جيره پــِره

                                                            كو سينه كو

                                                            تنخا آدمي

                                                            رييه

                                                            وَري ديلي

                                                            كارييه

 

                                                   مريوان – زمستان 1376

 

 

 

ترجمه ي فارسي:

       

                                                            خورشيد دارد

                                                            مي نشيند

                                                            غروب است

 

                                                            برف

                                                            كوه برهنه را

                                                            فروپوشانده است

 

                                                            رو به سوي اوج

                                                            در سينه كش كوه

                                                            جاپاي

                                                            آدمي تنها

                                                            در دل برف

                                                            كاشته شده است.

 

 

توضيح: متن تالشي اين شعر براي اولين بار در يكي از شماره هاي «ويژه ي تالشي ها» (ويژه ي تالش ها) به چاپ رسيده است: آواي شمال، ويژه ي تالشي ها، به كوشش شهرام آزموده، پاييز 1377، ص15