خشکه دریا - شعری از ناصر حامدی
«خشکه دریا»
خشکه دریا! ته دارم، غم ندارم
گوش آکه، که درد دیل کم ندارم
زندگی اوختینی صفا داری
هرجا که چم پرنیر خدا واری
صبه سر اوختی که شومنه ختا
سوزه فهمیسته گوسندی پاستا
بلبلی گَو روکهته نمک داری
گولی خنده دَی، چه لفی آتاری
همه جا آواینه آوی گَوا
چمه شو همیشه ماتاوه شوا
زندگی روزی مونی، شو نداری
آسمونی پیشنی برا، تو نداری
□□□
کوکوجان! بوخون، دیلم گریستهیه
مشقی دفتری شی آزریستهیه
کم گول اشته دردی رنگی را مره
کم پپو اشته سرا پر آگره؟
زندگی کتا ببیسته، بهترا
پپو سر به را ببیسته، بهترا
چمه چم الان برمسهخرشه
میجه کوتسه چیگیل آنوئهشه
تشیره مه، ای کچه آتش بوئه
سیستیمه، ای قدره خاکهوش بوئه
ای گییل ده جاده مه نوشون بده
زندگی مه آده، مه نوشون بده
خشکه دریا اشترا حیکایته
گَو داره، چه گَو نی بینهایته
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و پنجم خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۶:۳۱ ب.ظ توسط
|
«شعر تالشی»، پایگاهی ست برای شناخت و شناساندن شعـــــر شاعران تالش زبان؛ شعــری که علیرغم توانایی ها و ویـــژگی های منحصر به فــرد خود، بنا به دلایل ریز و درشت بسیار، هنوز بخت و اقبال آن را نیافته است تا در جایگاه بایسته و شایسته اش بنشیند و به مطالعه گرفته شود.