چند دوبیتی از سیّد محمود شرفی ، متخلص به « شوقی » :

 

 

        سیّد محمود شرفی ، متخلص به  « شوقی » ، فرزند  دردانه ی  سیّد  فرزانه ،  حضرت  سیّد  عبـدالقادر حسـینی است . وی در سال 1291 خورشـیدی در ییلاق باستانی « وســکه » از  توابع رضوان شهر تالش دیده به جهان گشود .تحصیلات ابتدایی ، قرآن کریم ، کتاب گلـستان و بوستان را در محیط  معنوی خانواده درمحضر والد ماجد فراگرفت .در سال 1313 شمـــسی به اشارت پیر پدر ، از سر شـوق به منظور تکمیل دانش  و کسب بینش و بهره مندی از برکات  عشـق  و عــرفان عازم  خطه ی  کردســتان  ایران شد  و در آن  دیار  روحـانی  ازخــرمن بزرگان فضل و فیض و فرزانگی شعله ها دید و خوشه ها چید واز محضراستادان بنام نکته هاآموخت

و تجربه های عارفانه اندوخت. سرانجام ، پس ازچند سال اقامت درسنندج وگذراندن دوره های سطح و خارج و اخذ  گواهینامه از وزارت  فرهنگ   وقت، با جانی سوخته ودلی دردمند به خاک تالش بازگشــت و در مقام امام جمعه و مرجع شرعی اهل سنت پره سر و حومه ، بر ارشــاد و هدایت طالبان کمر همت بست . 

       شادروان سیــّد شرفی در سال 1318 خورشیدی با حدیقه خاتون ، فرزند گهرمند شیـخ لطف الله  انصاری تالـش ، از عالمان و عاکـفان عابد منطقه مواصـلت نمود .حاصـل این پیــوند پاک ، ده فرزند است :  پنج  پسر و پنج دخترو....

      [خلاصه ، پس از سال ها زندگی شرافتمندانه و دستگیری و راهنمایی تشنگان دانـش و عــرفان] ،  خــزان پیری از راه رسید و آن تازه بهار زندگـانی و موسم کامــرانی دی شـــد.آن یار دلنواز دربسـتر بیماری افتاد .آن همه تیمارخواری و بیمارنوازی هیچ سود نکــرد.هــرروز شعـــله های تب ، تیز و شمشیر زبان ، کند می شد و کار از دست می رفت . [باری]  هرچه بود  گذشــت ؛  او  در سال 1370 خورشیدی چشم از جهان فرو بست و پیکـر پاکش  برسردست  انبوه  دوستان و خیل  مشایعت کنندگان  به  زادگاه  باصفایش ، ییلاق« وسکه »درسی کیلومتری رضوان شهر ، انتقــال یافت و در جوار والد ماجد در آرامگاه خانوادگی به خاک سپرده شد.

       پس ازرحلت جان سوز سیّد ، شعراوسخنوران نامی بسیاربه پا خاستند ومجلس ها آراستند و در غم فراقش چامه ها به دل سرشتند و نامه ها ز جان نوشتند .

       از ایشان علاوه بر اشعاری  دل نشین به زبان های فارسی و تالشی ، رسالاتی نیز در فقه شافعی به جای مانده که هنوز چاپ نشده است .

 

         و امّا چند دو بیتی تالشی از مرحوم شوقی :

 

                                     

 

                                        ســـبه ســــــره نســـــیم رحمت آمه

 

                                        وده والــــــــــی ز کـــوی جنت آمه

 

                                        خاســه مرغـن همه در ذکر حقـــین

 

                                        چرا « شوقـی » پرشتر زحمت آمه

 

 

                           səba  sara  nasimə  rahmat   ?āma

 

                           vada  vāli    kuye  jannat  ?āma                                                                                                                                               xāsa mərγen hama dar zekrə haqqin

 

                            čərā  šuqi  perəšter  zahmat  ?āma

                                                                       

 

 

 

                                        شکر شـرمنده شیـرین غبغــبی کار

 

                                        گـله مـنده عـزیـــــزم لب لـــبی کار

 

                                        وده ر دوئه شوی خواهــم ت وینده

 

                                        نبه روشــــــون آخرم شب شبی کار

                              

 

                           Šakar šarmanda širin γabγabi kār

 

                           gəlemanda  ?azizəm  lab  labi  kār

 

                           vadar duwa šavi xāhəm    vinde

 

                           neba  rušun ?āxərəm  šab  šabi  kār

 

                                 

 

 

                                      کـمــــنـد  رستـمــــه  زلــف  درازر

 

                                      کـمـان بـیـــــــژنه ابــــــــروی نازر

 

                                      میجــــر خنجــره غمزه ر تیر دلدوز

 

                                      د چشـــم نـرگســــر شاهـــین و بازر 

 

 

                            kamanə   rustama   zəlfə  dərāzər

 

                            kamānə   bižana  ?abruye   nāzər

 

                            mijar xanjara γamzar tirə  dəlduz

 

                            də čašmə nargəsər šāhin u  bāzər                                                                     

                                     

  

 

                                      اه کـــم شــوه ت چمن یادی کا نیش

 

                                      ت چـــمن خاطـــر ناشـادی کا نیش

 

                                      تــــرا از در فـغـــــان و آه و دادیـم

 

                                      چـــرا فیکـر چــمن فریادی کا نیش

 

 

                            ?a kam šava tə čəmən yādi kā niš

 

                               čəmən  xātərə  nāšādi kā  niš

 

                             tərā ?az dar fəγān u ?āh u dādim

 

                                                         čərā fikrə čəmən faryādi    niš

 

                   

                   

 

منابع :    

        1 - برگزیده های اشعار سیّد  عبدالقادر حسینی ( نقشی ) و سیّد  محمود  شرفی ( شوقی ) ،  به کوشش  ابراهیم  خادمی ارده ، تهران ، انتشارات تالش ، چاپ اول ، 1381

           2 – مشاهیر تالش ، علی عبدلی ، رضوان شهر ، ناشر مولف ، چاپ اول ، 1378

 

توضیح :

       1 -  در معرفی شادروان شوقی ، از شیوه ی خلاصه نویسی با حفظ  انشا و سبک  صاحــــبان آثارفوق استفاده  شده است؛ هرچند که در مواردی به این اصل وفادار نمانده ایم .علاوه بر این ،  گاه در رســم الخط اشــــعار،  تغییراتی جزئی اعمال کرده ایم  که بیشتر سلیقه ای است .

           2 – در دوبیتی های مرحوم شوقی ، قواعد نحوی زبان فارسی ،  به عنوان زبان رســــمی و کتابـت ،  بسیار پررنگ  است و غلبه  دارد. این  نکته ای است که در بررسی ساختار زبانی شعـرهای تالشی، به ویژه دوبیتی های مربوط به  حوزه ی ادبیات  شفاهی ،  نباید نادیده گرفته شود .